Tell me the story how you ended up here...

...I've got one friend laying across from me. I did not choose him

he did not choose me.

Zasada pierwsza: nie zapominaj kim jesteś.

Każdy przecież ma własne wyjątkowe wspomnienia, które gromadzi odkąd tylko jest w stanie zakodować w pamięci pewne osoby i wydarzenia z nimi związane. Ludzka pamięć ma to do siebie, że najlepiej zapamiętuje to, co wywarło na nas duży wpływ, było dla nas bardzo radosnym lub bardzo przykrym doświadczeniem. Idealnie wręcz koduje chwile, do których często wracamy, jak i te, które wolelibyśmy zepchnąć na margines. Cała historia – od narodzin, przez wychowanie do czasów obecnych – nie ma tutaj zbyt jednakże wielkiego znaczenia. Wystarczy chyba powiedzieć, że Lew urodził się w wielodzietnej rodzinie, która kiedyś mogła poszczycić się, że należy do rosyjskiej arystokracji, a obecnie została z niej tylko ogromna zniszczona czasem posiadłość pod Jekaterynburgiem, do której prawa rości sobie jedynie mugolski rząd, bo Aristowom się już nie należy. Podobne zastrzeżenia miała do nich czarodziejska, a więc ta bardziej właściwa strona. W końcu Mroczny Znak na przedramieniu z czasem się nie zabliźnia. Niemniej całe najmłodsze pokolenie Aristowów było utwierdzane w przekonaniu, że wciąż mogą szczycić się czystością krwi od kilkunastu pokoleń wstecz, początki ich rodziny sięgają czasów pierwszych carów Rosji, a w ich rękach leży to czy nazwisko kiedyś odzyska dawną świetność. Nie brakowało w ich wychowaniu dużego nacisku kładzionego na samokształcenie i doskonalenie umiejętności jeszcze przed wyjazdem do szkoły, który z każdym kolejnym rokiem był coraz bliżej.

Zasada druga: znajdź swoje miejsce.

Nie jest łatwo odnaleźć się w nowym miejscu wśród setek nieznanych i często niezbyt życzliwych, bo zajętych swoimi sprawami, twarzy. Jeszcze trudniej jest, gdy na tle całego rodzeństwa jako jedyny wyjątek trafia się do innego domu. Lew obrał więc pozornie prostą taktykę – nie wybijać się przed tłum. Oczywiście nie było to łatwe, kiedy prawie każdy w całej szkole znał twoje imię i nazwisko albo choć kojarzył mordę, bo za brata miało się rozbestwionego małpiszona o sławie tego niepokornego, co za nim zawsze tłum fanów lata z jednego końca zamku na drugi. Jednakże chcieć dla każdego Aristowa znaczy potrafić i nie ma rzeczy niemożliwych, więc, przy odpowiedniej dawce neutralności, pokojowego nastawienia i umiłowania do nauki, Lwu udało się zachować opinię tego spokojnego i bezkonfliktowego. Oczywiście niczyjej uwadze chyba nie uszło, że kto jak kto, ale Lew lubi bawić się czarną magią i znany jest z tego, że od mugolaków raczej stroni. Jest to jednak bardziej podyktowane wymaganiami stawianymi przez ojca niż osobistymi odczuciami Lwa, ale przecież głównym obowiązkiem dziecka wobec rodziców jest bycie posłusznym.

Zasada trzecia: znajdź swoją drogę.

O poszukiwaniu własnej drogi w życiu pisano już książki i wiersze, śpiewano piosenki a nawet kręcono filmy czy poświęcano  im mnóstwo cennego czasu, który śmiało można by wykorzystać na coś bardziej kreatywnego. Lew nigdy nie miał się za indywidualistę, ale nie ukrywał też, że nie wie, czego właściwie chce od życia. Na pewno szczęścia, ale przecież tego nie może wymagać już, teraz, bo on chce. Tak więc nauczył się cierpliwości niezbędnej do przetrwania. Zawsze łatwo przyswajał to, co mogło pomóc mu przetrwać, uważając, że jest to niejako podstawa niezbędna do robienia po swojemu. Doszedł również do wniosku, że jest człowiekiem, a więc istotą rozumną, która nie żyje tylko dla siebie. Nie stroni od towarzystwa, o ile jest ono ciekawe. Nie udaje, że nie ma uczuć i ogólnie cały świat to mu zwisa a powiewa, bo przecież tak nie jest. Nie ukrywa, że potrzebuje innych, bo ze samym sobą to czasem idzie zwariować lub przynajmniej dostać rozstroju nerwowego.

Zasada czwarta: wszystko w swoim czasie.

Lew niczego nie przyśpiesza, bo na wszystko przyjdzie czas. Sam też na wiele  rzeczy potrzebuje czasu – a już w szczególności na mówienie o sobie jako o człowieku, który ma uczucie, coś go obchodzi i coś jest dla niego ważne. Niewiele się da z niego wyciągnąć, jeśli wymaga się tego tu i teraz.

Zasada piąta: człowiek jest cholernie słabym stworzeniem.

A jednak zarówno rozumnym, co daje mu przewagę, o ile tę rozumność potrafi wykorzystać. I Lew, mimo że ma słabość do wielu rzeczy, a już zwłaszcza do popadania w skrajności, uczynił z siebie obserwatora, który woli najpierw poznać poprzez dyskretne zerkanie, a potem zrobić kolejny krok.

Zasada szósta: nie zmieniaj.

Zasada siódma: nie zostawiaj niedokończonych spraw.

Zasada ósma: jesteśmy tylko ludźmi.

Przepis na przyzwoity żywot w ośmiu niezbyt rozwiniętych punktach.

Лев Иванович Аристов

Lew Iwanowicz Aristow

ur. 1 XI 1959 – Peterhof, Petersburg, Rosja

syn Julii i Iwana, środkowe dziecko z szóstki

obecnie Gravesend, bliskie okolice Londynu

rok VII, Ravenclaw

patronus: cyjon bogin: zmienny

9 cali, cedr, włos demimoza

kapitan drużyny, obrońca

powiązania czyli głupia zakładka, która tu będzie, bo mam takie widzimisię

+ dla wątków wielkie tak

mogę zaczynać, wymyślać, dawać pomysły, ale wy też możecie

ja wszystkim odpiszę, serio, nawet jeśli nic na to nie wskazuje, muszę się ogarnąć tylko