- Kocham Cię. - Ta, jak psy pijanego w ciemnym kącie.

 

ROGACZ

Potter, Ty szujo! /\ Po nazwisku, to po pysku /\ James, weź ty się ogarnij /\ To je Huncwot, tego nie ogarniesz /\ Borze zielony i szumiący! /\ To nie jest burdel! To jest artystyczny nieład ignorancie! /\ Kaleczy uszy /\ Do geniusza mu tak jak stąd do Japonii /\ Lepiej lata na miotle niż chodzi /\ Każdy Rogacz ma swoją Sarenkę /\ Evans, miłości moja, czemu celujesz we mnie różdżką? /\ Ja cię kocham a ty się uczysz /\ Rude jest wredne piękne, a Rogacz jest przecież bardzo wrażliwy na piękno /\

Co widzisz, gdy patrzysz na niego po raz pierwszy, ukryty za książką w bibliotece, przy stole na Wielkiej Sali? Mianowicie widzisz wyso...

Nie, zaraz, wróć. Tego zdania w ogóle nie powinno tu być. Z rezygnacją kreślisz po kartce, starając się zamazać napisane wcześniej słowa. Bo przecież nie można z każdym zaczynać tak samo, ludzie to nie białe kartki papieru, każdy jest zupełnie inny i na swój sposób wyjątkowy.

Dlatego nie wspomnisz najpierw o jego wyglądzie, a o tym, skąd się ten zupełnie inny i na swój sposób wyjątkowy delikwent wziął na tym świecie.

  Dorea i Charlus Potter to świeżo upieczone małżeństwo, oboje pragnęli tego równie mocno, by stworzyć rodzinę, poczuć ciepło, które ona daje. Chociaż było coś, czego pragnęli jeszcze bardziej. Dziecko, słodki owoc ich miłości. 

Szpital w Dolinie Godryka tego dnia był niemalże całkowicie zapełniony, wszędzie na korytarzach i w salach panował gwar rozmów. Dorea Potter już jedenastą godzinę zamknięta była w sali, na korytarzy drżał jak osika jej mąż, ufnie wierząc, że wszystko będzie dobrze. 

Uroczy chłopiec zyskał na imię James. A miało to miejsce równo siedemnaście lat temu, dwudziestego siódmego marca tak dokładnie. Uroczy chłopiec pozostał już tylko w teorii, a w życiu bywa tak, że praktyka cholernie się od niej różni. 

Właśnie skończyłeś pisać pierwszy rozdział, brawo, ale w samozachwyt mi tu nie wpadaj.

"Ty niewyżyty popierdoleńcu po siedmiu psach i trzynastu latających nietoperzach!"

Z tego, co widzę, twierdzisz, że był dla ciebie niemiły na początku rozmowy? No cóż, mówi się trudno mój drogi. Życie. Rozmawiając z nim, czy chociażby przebywając w jego otoczeniu możesz zauważyć, że on aż emanuje pewnością siebie. Nigdy się nie waha, można by powiedzieć, że jest zdolny do wszystkiego. Nie rozstaje się ze swoją różdżką i Mapą Huncowtów, rzecz jasna, którym przewodzi do spółki ze swoim najlepszym przyjacielem, Syriuszem. Zazwyczaj ma głowę przepełnioną pomysłami a to wszystko przez to, że ma chyba niestwierdzone adhd czy inne cholerstwo, bo wszędzie go pełno, głośne to i upierdliwe, szybko się go nie pozbędziesz, nawet jakbyś chciał. Quidditch jego miłością od zawsze i na zawsze, jest ścigającym w gryfońskiej drużynie no może oprócz numerów wycinanych razem z chłopakami, bo przecież bez tego nie byłby sobą. Śpiewać mu się zdarza, ale rzadko i prawie nigdy publicznie. Zazwyczaj pod prysznicem, ku udręce współlokatorów z dormitorium. W duszy gra mu zupełnie inna muzyka niż "normalnym" ludziom, patrzy na świat nie tylko oczami, ale też wrażliwością. Co prawda głęboko ukrytą, ale ona gdzieś tam zawsze sobie egzystuje. Jest heteroseksualny, uwielbia rude dziewczyny, a zwłaszcza taką jedną, ale to się przecież wytnie, prawda?

"Nie możesz winić lustra za to, że odbicie Ci się nie podoba"

Wiesz co? Tak patrząc na ciebie i ten twój dziwny uśmieszek stwierdzam, że w ogóle byście do siebie nie pasowali. Mianowicie przez to, że James uśmiecha się bardzo często, a jeśli już, to z kpiną lub ironią. Mówisz, że z  normalnym uśmiechem wyglądałaby korzystniej? Na pewno tak. Ale to już nie jest ani moja, ani twoja kwestia. 

I tu dochodzisz do wyczekiwanego momentu, cieszysz się jak świnka w deszcz, a jakże. Rogaty jest wysoki, mierzy sobie imponujące sto dziewięćdziesiąt siedem centymetrów, szczupłe, gibkie ciało zawdzięcza aktywnemu uprawianiu sportu. Włosy czarne, wiecznie potargane, a i tak pomaga im w tym rękami, co jest niekiedy oznaką zdenerwowania a niekiedy znudzenia i nie posiadania żadnego pożytecznego zajęcia dla rąk.

Patrzysz na niego, prawda? Na twoim miejscu nie robiłbym tego tak bezczelnie. Zostaniesz obdarzony spojrzeniem orzechowych tęczówek, ukrytych za okularami,  które przeszyją cię na wskroś i wprawią w zakłopotanie. A gdzie go znajdziesz? W dormitorium Gryffindoru. Ale nie mieszka sam, więc się nie rozpędzaj. 

Jedynak rozpieszczany przez swoich rodziców, znalazł się w swoim upragnionym domu, a jakżeby inaczej. Gdyby trafił gdzie indziej, a zwłaszcza do Slytherinu, to chyba by się pochlastał. Tak sądzę. Uroczy z niego jelonek, doprawdy, ale ciii.. nikt o tym nie wie. Jakby Dyrekcja się dowiedziała, że James jest niezarejestrowanym animagiem, to skończyłoby się w najlepszym wypadku palpitacjami serca, że im parzystokopytny przeżuwacz się po szkole błąka. Bogaty dzieciaczek, czasami lubi się tym chwalić, ale nie zawsze, bo wiąże się to z wspomnieniami o rodzicach. Z Huncwotami związany od zawsze, nie wyobraża sobie Hogwartu bez nich.

  "Potter? James Potter? Czy Ty mnie właśnie pytasz o TEGO Pottera?! Potter jest najbardziej irytującą i upartą osobą jaką świat widział, czasami mam wrażenie, że pojawił się na świecie tylko po to, aby mnie z równowagi wyprowadzić, a robi to bezustannie. Doskonale wie, jak doprowadzić mnie do szewskiej pasji i czasami, szczerze mówiąc, mam wrażenie, że robi to specjalnie. Kim jest dla mnie? Człowiekiem, który czerpie przyjemności z dręczenia innych, który nie wie, że granic przyzwoitości się nie przekracza. Może i jest czarujący, może i ma cudowny uśmiech, a to w jaki sposób mierzwi swoje włosy, sprawiając że na jego głowie ciągle gości artystyczny nieład, powoduje, że czasami człowiek zapomina o mechanizmie takim jak oddychanie, może i ma piękne, orzechowe oczy, w których chętnie by się utonęło, ale to wciąż nieznośny, irytujący, podstępny, podły, egoistyczny hipokryta, który dostrzega tylko czubek własnego nosa i który interesuje się tylko własnymi potrzebami. Ale serio. Pytacie mnie o Pottera? MNIE?!"

                                                                                                                                Lily Evans

"Jak spotkaliśmy się pierwszy raz w pociągu, pomyślałem, że jak okularnik, to pewnie kujon i przemądrzalec, więc się nie odzywałem, woląc spędzić tę podróż w spokoju. Dopiero gdy na siebie spojrzeliśmy zobaczyłem w jego oczach coś, co zmieniło moje zdanie od razu. Nie wiem, jak to nazwać, ale szybko okazało się, że ten ognik u Jamesa przejawia się nie tylko w spojrzeniu, ale też w zachowaniu. Może dlatego się przyjaźnimy, bo obaj lubimy ryzyko i dobrą zabawę. Ostatnio tylko zachowuje się jak kretyn, ale wiadomo, miłość odmienia faceta. Poważnie, czasem mam ochotę dać mu w mordę."

                                                                                                                             Syriusz Black

James Potter

tudzież Rogacz

świat zaszczycił swoim pojawieniem się

27 marca roku 1960

Domem jego Dolina Godryka

Drugim domem Gryffindor

Ścigający w drużynie

Jeleń patronusem, samotność boginem

Różdżka 11 cali, mahoń, jad tentakuli

Huncwot, psze państwa.

           
                                                                        KONIEC PSOT

 [ Dziękuję autorkom Syiusza i Lily za udzielenie mi tych opinii w karcie, kocham was misiałki <3 A teraz wątki mi dajcie! ]