Jesteś królem świata w twoim małym śnie.

Mathias Lorcan Shelley

lat 26, były Ślizgon, śmierciożerca

Jeżeli liczycie na jakąś ciekawą, trzymającą w napięciu historię, pełną zawiłych i skomplikowanych sytuacji, niestety muszę was rozczarować. Historia tej chłopczyny jest oklepana i nudna jak flaki z olejem, a on sam jest nieciekawym osobnikiem, który swą postawą prędzej innych odstrasza, niźli do siebie przyciąga. Bo tak jest, jeżeli nie lubisz narcystycznych, egoistycznych, zadufanych w sobie, a do tego sadystycznych dupków, którzy od dziecka mieli wszystko co dusza zapragnie, prócz kochającej się rodzinki. Tak, niestety, macie oto do czynienia z kolejnym facetem, który jest rozpuszczony do granic możliwości i myśli, że mu wszystko wolno. Dlatego ostrzegam, spieprzajcie jakby was zombie goniło, bo on wykorzysta każdą sytuację, żeby się na kimś poznęcać. Ale tego nie zrobicie, prawda? Za bardzo jesteście nim zafascynowani, aby zmarnować prawdopodobnie jedyną szansę na poznanie go bliżej. Ale czy wy jesteście głusi? Przecież mówię, że to kolejny rozpieszczony bachor, który ma bogatych rodziców. Nie wierzycie? Proszę bardzo, sami chcieliście. Podejdźcie bliżej. Uśmiechnijcie się do niego. Przedstawcie się. Porozmawiajcie z nim. Miałam rację, czyż nie? Ha! Teraz jednak jest za późno. Zainteresował się wami. A jeżeli ktoś go zainteresuje, może być wrzodem na tyłku i to niezbyt miłym. To zależy od was. Zależy czy będziecie dla niego mili. Zależy czy będziecie ulegli. Zależy czy będziecie go słuchać. Bo jak nie, to lepiej uciekajcie, gdzie pieprz rośnie.I kto by pomyślał, że wyrośnie z niego taki sadysta? A przecież w dzieciństwie był takim słodkim, rozkosznym bobaskiem.

Wszystko zaczęło się od niewinnego romansu Christine Russell, kolejnej, nic nie znaczącej czystokrwistej czarownicy oraz Finn'a Shelley, narcystycznego syna zastępcy Ministra Magii. Kilka niewinnych randek, później spędzonych ze sobą nocy, aż tu nagle okazuje się, że panna Russell jest w ciąży. Wszyscy zgadzają się na najwygodniejsze rozwiązanie, coby żadnego skandalu nie było. Ślub, właśnie tak. W ciągu zaledwie dwóch miesięcy organizują ślub, a później huczne wesele. Niby wszyscy szczęśliwi, wszyscy zadowoleni, gdy tak naprawdę załamani. Szczególnie świeżo upieczeni małżonkowie. Nic dziwnego, mieli lat zaledwie dwadzieścia i całe życie przed sobą. Mieli swoje plany, marzenia. Ale pal sześć ich marzenia, co nas one obchodzą? Bo już sześć miesięcy po owym nieszczęsnym ślubie, na świat przychodzi ich pierworodny syn - Mathias Lorcan Shelley. Było to dokładnie dnia szesnastego czerwca roku tysiąc dziewięćset pięćdziesiątego pierwszego w jednym z londyńskich szpitali. Urocze, rozkoszne dziecko, na początku niechciane, później wyczekiwane ze zniecierpliwieniem. I choć z początku naprawdę było urocze, szczególnie później, z tymi szarymi ślepiami i bezzębnym uśmiechem, tak później wszyscy przechodzili z nim piekło. Wiecznie rozdarty, pyskaty i uparty. Bił i przezywał swoje opiekunki, a później z szatańskim uśmiechem im uciekał i się chował dopóki rodzice nie wrócili do domu. Nic dziwnego, że każda rezygnowała mniej więcej po tygodniu. I właśnie takim oto sposobem w swoim życiu przerobił chyba pięćdziesiąt opiekunek, każda w innym wieku, acz tak samo przerażona zachowaniem tego małego urwisa, który niemal od początku był małym sadystą znęcającym się nad zwierzętami. W końcu od czegoś trzeba było zacząć, prawda?

No i minęło w końcu jedenaście lat, brzdąc dostał list z Hogwartu i z szerokim uśmiechem na twarzy powędrował z rodzicami na pokątną, gdzie zakupił wszystkie potrzebne rzeczy. A później hop, siup i do szkoły. Przydzielony oczywiście został do Slytherinu, a jakże! W końcu i matka tam była i ojciec tam był, więc żadnego zdziwienia nie było. Ale zdziwieni za to byli, kiedy z roku na rok tak sobie zdawał do następnej klasy, bo to takie leniwe chłopie przecież od zawsze było. A tu proszę, inteligentna bestia z niego, jak się okazało. Nawet bogina mu się udało poznać i patronusa wyczarować. Zdał nawet z dobrymi wynikami sumy, a w klasie siódmej owutemy, ale co z tego? Bo zamiast zacząć szukać pracy, on zaczął robić wszystko, aby pokazać Czarnemu Panu, że jest godzien wstąpić w jego szeregi. No i w końcu się udało. Miał lat zaledwie dwadzieścia jeden, gdy w końcu na jego ramieniu pojawił się Mroczny Znak, a on stał się pełnoprawnym Śmierciożercą. On był zadowolony, inni Śmierciożercy się cieszyli, jego rodzice byli dumni, reszta zrozpaczona, ale kto by się tam przejmował nimi i ich zdaniem, co? Najważniejsze, że Mathias spełnił swoje marzenie. A przynajmniej po części, bo w nie planował zamieszkać na zadupiu jakim było Hogsmeade, by mieć oko na szkołę. Tak na wszelki wypadek, jak niektórzy to określili.  

Jak wygląda, każdy widzi. Wysoki na metr dziewięćdziesiąt pięć i umięśniony jak na prawdziwego faceta przystało. Bo jak o siebie dbać to dbać, czyż nie? Do tego niestety zbyt blada cera, niewinny uśmiech, urocze piegi,  krótkie, sterczące na wszystkie strony włosy, które to są koloru chuj wie jakiego, choć sam ocenia je na orzechowe i oczywiście te duże, śliczne ślepia o barwie pochmurnego nieba. Ale jaki jest? Tego nie wie nikt. Przynajmniej nikt z żyjących, bo przy swojej babce ze strony matki, którą to często w dzieciństwie odwiedzał, był taki, jaki powinien być każdy grzeczny, przeuroczy chłopczyk. Niestety, babki na świecie już nie ma, a on przy żadnej innej osobie nie zamierza się otwierać. Poza tym, już tak długo zachowywał się jak rozpieszczone dziecko, że naprawdę taki się stał. No i właśnie takim znają go znajomi, przyjaciele, wrogowie i wszyscy inni, którzy są nawet zwykłymi obserwatorami. I choć mógłby udawać miłego, ułożonego faceta, on woli nie udawać i być sobą. Czyli bezczelnym, aroganckim, złośliwym i sadystycznym egoistą. No, chyba, że stanie się jakiś cud, albo ktoś przypierdoli mu w łeb, tak, że obudzi się w szpitalu jako całkiem nowa osoba, która nie pamięta nic z dawniejszych lat, jak to się zdarza w filmach z 'Happy Endem'. Tyle, że w nich główny bohater z czasem pamięć odzyskiwał, co w tym wypadku nie byłoby dobre. Bo powiedzmy sobie szczerze, chyba każdy kto go zna, chciałby, żeby zmienił się o sto osiemdziesiąt stopni i był miłym, pomocnym chłopakiem, który to dla swej kobiety zrobi wręcz wszystko. Ale to byłaby przesada. Nie dość, że przystojny i bogaty, to jeszcze idealny z charakteru? Przecież ideałów nie ma. 

| DODATKOWO | AFILIACJE | KRWIĄ SPISANE |

Od autorsko:
Witam po raz drugi. Tym razem taki oto pan, który kiedyś już się pojawił.
Powiązania - tak. Wątki - tak. Zasady wciąż pozostają te same. Amen.