Emocje jak na grzybobraniu

Jillian Stone
Urodzona 16.02 | 16 lat | VI rok | Slytherin
Bogin: ojciec | Patronus: kot
Rodowita Angielka | W wieku pięciu lat odesłana do Szkocji
Nie nawróci się
Przywiąże cię do łóżka

| Wysłali mnie do szkoły katolickiej, wiesz? Kurwa, patrzę na plan i widzę, że jest chujowy. Jakieś modlitwy. I nagle słyszę, że tam się ludzie nawracają. A facetowi ze sklepiku powiedziałam, że wystarczy mi miesiąc. Rozpierdoliłam tych świętoszków, bo byli kurewsko nudni.|

Wchodząc do tego pokoju ma się wrażenie, jakby nagle czas się zatrzymał. Białe meble. Małe łóżko. Pudrowa narzuta. Kilka maskotek. I lalki. Te pieprzone porcelanowe laleczki, z wiecznie otwartymi oczami, przerażające jak diabli. Mała dziewczynka. Ściska jedną z lalek. Ma jasne loczki i zieloną, długą sukieneczkę, a na nosie okularki. Lalka, nie dziewczynka. Dziewczynka ubrana jest w niebieską, podartą sukienkę, białe, brudne rajstopy, włosy ma w nieładzie, a zlęknione spojrzenie wbite w białe, drewniane drzwi, jakby się bała, że za chwilę się otworzą. Lalka nie daje ukojenia. To zwykła zabawka, kukiełka, którą można postawić na szafce dla ozdoby. Dla dziewczynki jest tarczą. Wszystkim, co ją chroni na tym świecie. Kurczowo zaciska paluszki i czeka. Czeka, kołysząc się w przód i w tył na niewielkim krześle. Czeka, odliczając oddechy, bo nie wie, ile może trwać sekunda. Czeka, przygotowując się na to, co za chwilę może się stać. I stanie się, zawsze się dzieje. Tatuś nie słyszy. Tatuś nigdy nie słyszy, kiedy się go o coś prosi. Tatusia nie obchodzi, że ma dopiero pięć lat. Tatuś zawsze krzyczy i bije. Sięga po pasek i bije, kiedy tylko widzi dziewczynkę.

|Myślę, że lubię żelki. Są takie seksowne, te małe skurwysyny. Bierzesz jednego i nie możesz się doczekać, aż odgryziesz mu łeb, bo to takie fascynujące|

Mamusia śpi. Śpi na podłodze, zawsze spała na kanapie. Mocno śpi, bo wcale się nie rusza. Śpi z otwartymi oczami, wpatrując się w sufit. Jest zimna i jakaś taka fioletowa. Ale śpi. I dziewczynka nie chce jej budzić, bo mamusia będzie zła. Głaszcze ją leciutko po policzku i kładzie się obok, na brudnej, klejącej podłodze, przytulając do siebie laleczkę. Jest zimno. Bolą rany na plecach, od tego małego, białego patyczka, który tatuś na niej zgasił. On chyba mówi na to papieros. Słychać burczenie w małym brzuszku. Mamusiu, jestem głodna. Mamusiu, chce mi się pić. Mamusiu, obudź się wreszcie. Mamusia śpi, nie wolno budzić mamusi. Zresztą, wtedy tatuś nie jest zły. Siedzi w swoim pokoju, z którego słychać wysokie jęki jakiejś pani, która z nim przyszła. A dziewczynka leży. Leży tak przez tysiące oddechów, nie chcąc budzić mamusi. Leży, ignorując burczenie i bolący brzuszek. Leży, ściskając laleczkę. Tatuś znowu bije i krzyczy. A potem wychodzi. Zjawia się jakaś pani w granatowym ubraniu i bierze dziewczynkę na ręce. Mamusiu, obudź się... Proszę...

|Nie chodzi o to, że ćpam. Ja po prostu biorę takie kolorowe tableteczki, a potem cieszę ryj do ściany, bo się wydaje taka zajebista. Nie mam z tym problemu, przecież mogę w każdej chwili przestać. Ale zacznę od jutra.|

Te słowa są takie trudne. Wszystkie brzmią tak samo, każde ma kilka znaczeń. Dziewczynka siedzi, pochylając się nad książką i wpatrując się w literki, które są jej całkowicie obce. Takie inne, takie miękkie, takie okrągłe. Słowa się nie urywają. Pytania w końcu brzmią. Ale ja nie umiem przeczytać. Nie umiem powiedzieć. Nie umiem powtórzyć. Pani kładzie rękę na ramieniu, a dziewczynka natychmiast odskakuje. Tatuś wykonywał taki ruch. Ale dotykał tylko raz. A potem bolało i bolało, i bolało, i bolało. A jeszcze później było takie fioletowe. Nie umiem mówić, proszę pani. Umiem mówić tylko w głowie. Chce pani zajrzeć do mojej głowy? W mojej głowie wygląda ładnie. Jest tak cicho, spokojnie. Dom jest czysty i ślicznie pachnie. Kwiatami. Ślicznymi kwiatami. Muszą być śliczne. Ubranie jest nowe i takie kolorowe. Można iść do pokoju i się przebrać, jeśli zostaną ślady po mazaku. To takie fajne. Inne. Wesołe. Zupełnie obce. Ale tu jest wspaniale. Ta pani jest bardzo miła, a pan nigdy nie krzyczy. To moja nowa mamusia. I mój nowy tatuś.

|To się wydaje takie złe, jak się ogląda pornole. Te laski ryczą, a i tak się dają ruchać. Jakoś mnie nie kręci, żeby facet moczył mi poduszkę. Ja grzecznie pytam, czy się da przywiązać do łóżka. A że się nie domyślił, że za chwilę oberwie pejczem, to już nie jest mój interes.|

Pierwsze słowo. Masz ładne oczy. Padło więcej słów. W tym języku, który umiała tylko w głowie. To tak ładnie brzmi. Czysto i mięciutko, prawie tak, jak u nowej mamy. Dwa lata. Tysiące próśb. Błaganie. Płacz. Zrezygnowanie. Aż w końcu zielone oczy i jedno zdanie, które zmieniło wszystko. Tak cicho, a jednocześnie głośno. Inaczej, niż kiedyś. Wszyscy milczą, słuchając głosu, który przez osiem lat nic nie powiedział. Delikatny, niczym skrzydełka motyla i inny, niż sobie wyobrażali. Dziewczynka nie spełnia wszystkich oczekiwań. A i tak czapka mówi, że jest mądra. I kto się ośmieli kłócić z czapką?

|Nie wiem, czy chodzi o to, że mam wszystkich w dupie i komuś to nie pasuje, ale ja tego nie zmienię, okej? Bo to tylko problem, tak się otwierać przed całym światem, a potem czuć jak totalna szmata, bo ktoś po raz kolejny mnie wychujał. Tyle na ten temat.|

Zabawne. Cholernie zabawne. Gryzące, duszące, a jednocześnie zabawne i pociągające, bo przecież zakazane. Ciche przekleństwo rzucone w przestrzeń i wiszące nad głowami dziewczynki i chłopca. Tatuś migający przed oczami. To ten biały patyczek, który tatuś lubił na niej gasić. Pieką małe blizny na klatce piersiowej i plecach. Patyczek wpada w śnieg i syczy, a dym unosi się coraz wyżej. I bursztynowy płyn. Śmierdzi. Tak samo śmierdziała podłoga, na której spała mamusia. Mamusia nie spała. Mamusia przedawkowała i zmarła. To już nie mamusia tylko dziwka. Nie zmarła tylko zdechła. A tatuś to taki sadystyczny skurwiel, alfons dziwki, który lubił sobie pochlać. Cichy szloch i kolejna próba. I tym razem się udaje. Udaje się i trwa nadal. A mała bezbronna dziewczynka w niebieskiej sukieneczce i białych rajstopkach coraz bardziej przypomina mamusię i tatusia. Zła. Zła. Zła. Zła. Zła.

[Tęskniliście?]